Co ma w sobie dzień Wszystkich Świętych?

Większość Polaków bez wątpienia wie, czym jest Uroczystość Wszystkich Świętych. Minęły już tegoroczne obchody święta, jednak nie znaczy to, że w inne dni nie można o tym myśleć. Warto zatrzymać się więc na chwilę, najlepiej przy gorącej herbacie lub smacznej kawie, i w spokoju zastanowić się nad tym zagadnieniem.

Od przeszłości do teraźniejszości...

Bazując na odpowiedziach o początkach tych wydarzeń, które zamieszczone są na najłatwiejszych do znalezienia źródłach w internecie, Uroczystość Wszystkich Świętych ma wywodzić się ze wspominania, w wybranym dniu, chrześcijańskich męczenników. Data obchodów przez długi czas poruszała się po różnych kalendarzach, jednak przypuszcza się, iż świętowanie 1 listopada w Rzymie rozpoczęło się w 741 roku. Obecnie, w naszym kraju w dzień Wszystkich Świętych oraz następnego dnia Polacy odwiedzają cmentarze w celu ozdobienia kwiatami grobów swoich bliskich lub postawienia na tychże grobach zapalonych zniczy. 

Pamięć czy niepamięć? 

To nie tak, że nie pamiętamy o naszych zmarłych bliskich na co dzień, prawda? Pamiętamy, co bywa bolesne, gorzkie, wyzwalające potężną tęsknotę. Aczkolwiek ta pamięć bywa również przyjemna, jeśli zachowujemy w nas chwile, które teoretycznie przeminęły, a w praktyce nadal nam towarzyszą. To pomaga przetrwać trudy i zmagania. Dzień Wszystkich Świętych jest natomiast swego rodzaju symbolem, nie tylko tradycją, powtarzaniem, które odgrywamy z przyzwyczajenia i poczucia obowiązku. Dla niektórych - być może, dla innych to potrzeba serca, aby wziąć aktywny udział w pielęgnowaniu pamięci akurat w ten określony sposób. 

Wszystkich Świętych na Woli...

Nie da się zaprzeczyć, iż na Woli ludzie licznie "szli na groby", aby pomodlić się za kogoś ukochanego, postawić kwiaty, zapalić znicze. Światła małych płomieni tańczyły, jakby razem z osobami tam przebywającymi, chciały uhonorować wspomnienia o tych, którzy odeszli. Nawet sama pogoda nie wariowała, dzięki czemu można było skupić się na cichym zastanowieniu. 

Fot. Krzysztof Krajewski 

Tekst: Agata Rogozińska